Mirosław PIETRZAK
Pruszcz Gdański, Fundstelle 10. Ein Gräberfeld der Oksywie- und Wielbark-Kultur in Ostpommern
(red. M. Mączyńska)
Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk
Muzeum Archeologiczne w Gdańsku
Kraków 1997
268 s.; 30 cm
ISSN 1426-3998
ISBN 83-85463-59-3 (IAE)
Pruszcz Gdański, gm. loco, pow. gdański (Pruszcz Gd.), woj. pomorskie.
Cmentarzysko kultury oksywskiej i wielbarskiej (stan. 10) odkryto w 1967 roku. Systematycznymi badaniami wykopaliskowymi (1967–1973 i 1975) kierował Mirosław Pietrzak z Muzeum Archeologicznego w Gdańsku. Na nekropoli, w znacznej części zniszczonej przez rozległą żwirownię, odkryto 525 grobów (355 ciałopalnych i 170 szkieletowych) oraz ok. 30 jam z młodszego okresu przedrzymskiego i okresu wpływów rzymskich. Należy ona do grupy kilku dużych współczesnych sobie cmentarzysk, położonych na przestrzeni ok. 3 km po obu stronach Raduni. Założone w II wieku p.n.e. (faza A1) jako oksywskie i bez przerwy użytkowane w głąb okresu rzymskiego jako wielbarskie. Najmłodsze zarejestrowane groby pochodzą z 2. połowy III wieku n.e. (faza C2). Więcej informacji znajdziesz w monografii stanowiska.
