Kurhanowa nekropola odkryta i częściowo zbadana w końcu XIX wieku, a kompleksowo rozpoznana w latach 1973–1976, jest pierwszym na Pomorzu Zachodnim obiektem tego typu. Stanowisko położone jest w Drawskim Parku Krajobrazowym na wysokiej terasie rzeki Drawy, w strefie gęstego boru objętego ścisłą ochroną przyrodniczą, wykluczającą jakiekolwiek dalsze prace wykopaliskowe na tym cmentarzysku. Na cmentarzysku zarejestrowano 30 kurhanów o zróżnicowanej konstrukcji z niemal 50 grobami szkieletowymi i ciałopalnymi, a także kilka grobów tzw. płaskich oraz krąg kamienny – wszystkie z okresu od 1. połowy I do II/III wieku n.e. Pod ośmioma kurhanami odsłonięto ślady starożytnej orki o charakterze obrzędowym. Na stanowisku odkryto też ślady osady kultury oksywskiej, a także nieliczne materiały kultury łużyckiej. Monografia archeologiczna uzupełniona jest o trzy aneksy: jeden zawierający zweryfikowane wyniki antropologicznych oznaczeń szczątków kostnych (Franciszek Rożnowski) i dwa aneksy z wynikami specjalistycznych analiz licznych pozostałości tkanin (Jerzy Maik), w tym komputerowe rekonstrukcje (także w technice 3D) ceremonialnego płaszcza (Maria Cybulska, Tomasz Florczak).
Rekonstrukcja płaszcza w technice 3D: